معجزه آبگوشت مرغ

ابگوشتش اگر چه مزه آب می داد اما خوردم و لذت بردم  در واقع بیشتر از ایده اش لذت بردم، آخر تا بحال کسی  آبگوشت نذری درب منزل نیاورده  بود،آبگوشت چی؟  خوب آبگوشت گوسفند بود. درست که فکر میکنم می بینم این سوال آبگوشت چی فقط بین ما افغانها رایج است، ایرانی ها یک نوع آبگوشت دارند و بس، اما ما آبگوشت مرغ هم داریم. 
این نوع غذا احتمالا ایده و اختراع مادران بچه های دهه شصت هست که بتوانند با اندکی گوشت مرغ شکم یک ایل آدم را سیر کنند، اما اینطور نبود که  کیفیت فدای کمیت شود و در واقع اگر مسیح می توانست با دم مسیحایی اش مردگان را زنده کند زن افغان ميتواند با آبگوشت مرغش عین همین کار را بکند. خیلی از همسایه های ایرانی مان هر سال منتظر روضه ها و نذرهای با طعم آبگوشت مرغ هستند. شهرت  این غذای من درآوردی تا کوه های افغانستان هم رفت، مجاهدین خسته از جنگ و جدال با دشمنان بعد از روزها نبرد در کوه ها دلشان فقط یک چیز می کشید، آبگوشت مرغ.
شاید اگر یکی از این مجاهدین سواد و قلمی می داشت در دفتر خاطراتش چنین می نوشت:« پانزده شب و پانزده روز است یک نان جور نخوردیم امروز به قریه تا می شویم،، درب یکی از خانه های را می زنیم که شنیده ایم تازه از ایران امده اند،  اگر چه آنها گپ و گفتشان آدم ووری نیست و ایرانی گگ شده اند اما آبگوشت مرغ شان را نمی شود بد گفت، نمی فامم که از کجا می دانند ما می آییم، همیشه یک اجه در خانه هست، وقتی ما از کوه تا می شویم، دخترهای جوانشان به کوه می روند ... حرامی ها. »